Όσο εύκολο κι αν ακούγεται, τόσο δύσκολο είναι να οριοθετήσουμε τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία. Συχνά έρχονται στο γραφείο μου γονείς που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά των παιδιών τους. «Κάνει ό, τι θέλει! Δεν με ακούει! Πρέπει να του φωνάξω πολύ έντονα για να τακτοποιήσει το δωμάτιό του» είναι μερικές από τις προτάσεις που αφορούν τα μικρά παιδιά.
Όσον αφορά τους εφήβους, οι συνηθισμένες προτάσεις απόγνωσης που χρησιμοποιούν οι γονείς είναι : «του μιλάω και δεν δίνει σημασία, ανοίγει την πόρτα και φεύγει. Δεν απαντά στο κινητό κι αν απαντήσει μιλάει απότομα και το κλείνει.»
Ας μιλήσουμε τώρα για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βάλουμε όρια στα παιδιά και να τα βοηθήσουμε να αποκτήσουν την ευθύνη των επιλογών τους.
Προσπαθήστε από μικρό να το παροτρύνετε να μαζεύει το υπάρχον παιχνίδι και μετά να ασχολείται με το επόμενο. Εάν το πετύχει αυτό, θα αποφύγετε την ακαταστασία και θα είναι υπεύθυνο για τα πράγματά του.
Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε τα πολλά μη και όχι και να αιτιολογούμε πάντα τις αποφάσεις μας. Όταν πρόκειται λοιπόν να αρνηθείτε κάτι που σας ζητάει το παιδί, φροντίστε να εξηγήσετε το λόγο που δεν μπορείτε να ικανοποιήσετε την επιθυμία του. Έτσι θα λάβει το μήνυμα ότι υπάρχει σημαντικός λόγος και θα σας εμπιστεύεται. Συνοδέψτε την άποψή σας με την ελπίδα ότι θα γίνει κάποια άλλη στιγμή που θα είναι πιο ευνοϊκές οι συνθήκες.
Δώστε επιλογές και συνέπειες. Εάν επιμένει και ζητάει κάτι συγκεκριμένο, δώστε δύο επιλογές με τις αντίστοιχες συνέπειες. Έτσι θα πάρει την απόφαση για το ποια επιλογή θα ακολουθήσει και στη συνέχεια θα υποστεί την συνέπεια όποια κι αν είναι αυτή. Θα μάθει να είναι υπεύθυνο για τις επιλογές του.
Μεγαλώνοντας, το παιδί γίνεται ένας έφηβος με έντονα συναισθήματα. Δεν θέλει τον έλεγχο των γονιών. Νιώθει την ανάγκη να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Τώρα είναι η στιγμή που οφείλετε να προσέξετε τις αντιδράσεις σας. Η πίεση, ο συνεχής έλεγχος και οι επίμονες ερωτήσεις δεν θα φέρουν τον έφηβο πιο κοντά στην οικογένεια. Προσπαθήστε να τον ακούσετε. Αυτό ισχύει για όλες τις ηλικίες. Αφουγκραστείτε τις ανάγκες και τα συναισθήματα του παιδιού.
Για να επικοινωνήσει το παιδί με εσάς, πρέπει εσείς να το προκαλέσετε. Τα όρια προσφέρουν ασφάλεια στο παιδί. Κατανοεί μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Η ακρόαση και αναγνώριση των συναισθημάτων του από μικρή ηλικία θα σας βοηθήσει να οριοθετήσετε την κατάσταση και στην εφηβεία. Το παιδί που αργότερα θα γίνει έφηβος, πρέπει να νιώθει ότι μπορεί να εμπιστευθεί την οικογένειά του. Να εξωτερικεύσει άνετα τους φόβους, τις ανησυχίες, τις απογοητεύσεις του χωρίς να σκεφτεί ότι μπορεί να κριθεί γι’ αυτά.
Οι γονείς είναι τα πρώτα πρόσωπα που γνωρίζουν τα παιδιά από τη στιγμή που θα γεννηθούν. Είστε τα πρότυπα τους και τις δικές σας αντιδράσεις θα μιμηθούν σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Θυμηθείτε πώς νιώθατε εσείς τότε, ώστε να τους κατανοήσετε τώρα.
